Tag: Marga Minco

Geplaatst op

Marga Minco in het Italiaans vertaald

Kort over Marga Minco

Voorafgaande aan gegevens over Marga Minco in het Italiaans slechts deze Marga Minco in het Italiaansbiografische opmerkingen. De schrijfster Minco kwam als Sara Menco ter wereld op 31 maart 1920 in Ginneken. Zij woont momenteel in Amsterdam.

Voor meer biografische gegevens gelieve men de aan haar gewijde pagina wikipedia te raadplegen. De website van de Digitale Bibliotheek Nederland geeft ook informatie.

Het eerste boek dat in Italië in een vertaling van de persen rolde was de De val. Dat was in 1992. Pas acht jaar later zou Het bittere kruid volgen bij La Giuntina gevestigd in Florence. Deze uitgeverij wijdt zich aan publicaties op het gebied van de Joodse traditie en religie. Het fonds bevat eveneens een groot aantal titels literatuur. Na twee jaar zag de vertaling van Een leeg huis het licht. Die van Nagelaten dagen kwam vijf jaar erna. Zie hieronder het lijstje.

Geen van de vier vertalingen heeft een voor- of nawoord. Er is over de schrijfster geen Italiaanse wikipedia pagina. Haar naam wordt slechts  genoemd in het lemma ‘Paesi Bassi’ in de Enciclopedia Italiana. De conclusie is onvermijdelijk: de informatie over haar is in Italië bijzonder schaars.

Italiaanse boekbesprekingen

  • Op de website van uitgeverij La Giuntina een bespreking van Claudio Vercelli van Una casa vuota, Het lege huis. De bespreking verscheen in het weekblad Sjalom. Vercelli is een gevestigd historicus, journalist en publicist. Zijn thema’s zijn de Shoah, rechts-extremisme en het Midden-Oosten conflict.
  • Op de site Il lettore snob een post geschreven naar aanleiding van Minco’s  honderdste verjaardag en gewijd aan La caduta, De val.

Ik citeer een passage uit de bespreking van Claudio Vercelli:

Het is […] geen roman over onmogelijke ‘verzoeningen’, maar het verslag van een langzame en moeizame heropvoeding: affectief, moreel en cognitief. Om die te voltooien, dient men de wonden en scheidingen opgedaan in het verleden te helen. Dit verleden is echter zo recent en zo sterk is dat toch altijd en onvermijdelijk “aanwezig” is.

Het sleutelwoord in Minco’s roman is ‘waardigheid’, dat hand in hand gaat met ‘identiteit’. Dit zijn twee termen die, om tot rijping te komen, een herovering op de tijd en de ruimte vereisen. Ze kunnen niet worden gereduceerd tot de dimensie van ervaringen uit het verleden. En het is natuurlijk geen toeval dat de pagina’s van Een leeg huis worden bevolkt door een groot aantal objecten. Door het feit dat ze bestaan ​​en op de meest geschikte manier worden gebruikt, lijken ze hun bestaan te willen bevestigen. Ze  uit zijn op het herstel van de orde der dingen. Die orde was verstoord door het nazi-geweld.

Van Marga Minco in het Italiaans

  1. La caduta, Guanda, Parma, 1992. Vertaling Laura Pignatti. Oorspr. De val, 1982.
  2. Erbe amare, La Giuntina, Firenze, 2000. 20182 . Vertaling Giancarlo Errico. Oorspr. Het bittere kruid, 1957.
  3. Una casa vuota, La Giuntina, Firenze, 2002. Vertaling Giancarlo Errico. Oorspr. Een leeg huis, 1966.
  4. Giorni alle spalle, La Giuntina, Firenze, 2007. Vertaling Marco Prandoni. Oorspr. Nagelaten dagen, 1997.

Aantekeningen

Wikipedia Nederlands. Er is geen Italiaanse pagina.

Geplaatst op

Dorp van mijn moeder. Een gedicht van Maria Luisa Spaziani

Maria Luisa Spaziani werd op 7 december 1922 geboren in Turijn. Zij overleed in 2014. Het lijkt mij aardig om haar geboortedag te gedenken met een van haar bekendste gedichten. De onderstaande versie van Het dorp van mijn moeder werd gemaakt door  Catherina Ypes, die het gedicht in 1960 publiceerde in haar tweetalige bloemlezing Italiaanse poëzie uit de eerste helft van de twintigste eeuw.

Het dorp van mijn moeder

Naakte bomen in een naakt seizoen
tegen de hemel van het dorp van mijn moeder,
waar het water kolkt in de vaarten
tussen het verdroogde gras
en de handen van de kronkelende wingerd zich
wanhopig heffen in de nevel.
Gotisch en licht bloeit de herfsttijloos
– bloem van de oudste elegie –
langs mijn Sirmana,
trage winterhemel, voortgesleept
naar geen enkele monding.
Soms vliegen een paar vogels
langs de hemel van het dorp van mijn moeder.
Bijwijlen houden zij stil
tussen de staken van de wijngaarden,
of ‘s avonds, in wijde kringen boven de eindeloze
horizon van heuvels,
in de stilte van de vrieskou die ook de maan
doet verstenen,
snijden zij in de lucht
hun dronken kreet.

Go to top

Het gaat in het gedicht om het niet genoemde dorp Mongardino. Het ligt in de heuvelachtige provincie Asti, die deel uitmaakt van de regio Piëmont op ongeveer 65 kilometer zuid-oostelijk van Turijn.

Spaziani publiceerde haar gedicht ‘Het dorp van mijn moeder’ in 1954 in de bundel Le acque del sabato. Hieronder het omslag.

Het dorp van mijn moeder

Terzijde. Een aardige coïncidentie is dat Marga Minco in jaren vijftig van de vorige eeuw een boeiend kort verhaal publiceerde met dezelfde titel. Tussen beide kunstwerken bestaat geen enkele inhoudelijke overeenkomst. De context en de motieven zijn geheel verschillend.

Aantekeningen bij het gedicht van Maria Luisa Spaziani

  • Voor een korte informatieve pagina over haar zie hier op dit weblog.
  • Voor de bloemlezing van Catherina Ypes zie hier.
  • Andere Nederlandse vertalingen van haar poëzie zijn mij niet bekend.
  • De enige toelichting betreft het woord Sirmana in vers 9. Het zou gaan om een klein riviertje in de omgeving van het geboortedorp van haar moeder.